વિશ્વ પુસ્તક દિવસ નિમિત્તે મારી નવી કવિતા: "પુસ્તક"

જૂની અલમારીના અંધારા ખાનામાં, 

મારવાના વાંકે એ જીવતાં…

ખૂણા ખરેલાં, ‘ને વચ્ચે વળેલાં,

આ ફાટેલા પુસ્તકના પાનાં.... જૂની અલમારીના.

શોધતાં અધરિલ આંગળીના સ્પર્શને, 

વળી ખોળો વાચકનો એ ઝંખે, 

આજે કે કાલે, કોઈ હૈયાથી ચાંપે, 

એ આશામાં વખત ગુજારતાં... જૂની અલમારીના.

ક્યારે છપાશેની પૃચ્છા કરનારાં,

નથી ખોલતા વરસની માંય.

તેવીસ એપ્રિલે જુના ફોટા મુકીને 

ઈ તો વાચક મોટા કહેવાતાં... જૂની અલમારીના. 

ભેટમાં મળેલ ભલે ભંગારમાં જાય,

તોય એમને, ન કેમ કાંઈ થાય ?

જૂની યાદોને બુકમાર્કમાં બાંધીને,  

લેખકની લાગણીને ઝૂરતાં... જૂની અલમારીના.

ઊધઇ-કીડાઓના ચટકા જીરવતાં ‘ને

ડામર ગોળીની આ વાસ. 

ભલે શીંગ-ચણા કે ચવાણું ભરજો, ‘ને

એથી ભલું જો ‘નંદ’ તાપતાં... જૂની અલમારીના.

- નરેન્દ્ર વાઘેલા ‘નંદ’ 

  (૨૩-૦૪-૨૦૨૫)